قاضی
(اِخ) خضربن محمد بن خضر. نسب وی به امام موسی کاظم میرسد. وی فقیهی است فاضل و دانشمند از مردم بغداد که به تدریس اشتغال ورزید، و در طول 35 سال متولی منصب قضاء در اکثر استانهای عراق گردید و آنگاه عضو مجلس تمییز شرعی عراق شد. تألیفاتی دارد. او راست: 1- شرح للوهبانیه در فقه حنفی. 2- شرح منظومهء عمر وطیه در نحو. 3- مجموعه ای در ادبیات. وی به سال 1345 ه . ق. / 1926 م. وفات یافت. (لباب الالباب صص214- 217) (الاعلام زرکلی چ 2 ج6 ص354).