فیاض
[فَیْ یا] (ع ص) جوانمرد و بسیار بخشنده. (منتهی الارب). بسیار فیض رساننده. (از اقرب الموارد): نهر فیاض؛ جوی پرآب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).
- فیاض عنایت؛ به کنایت، خداوند تعالی :
چو فیاض عنایت کرد یاری
بیار ای کان معنی تا چه داری.نظامی.
- فیاض عنایت؛ به کنایت، خداوند تعالی :
چو فیاض عنایت کرد یاری
بیار ای کان معنی تا چه داری.نظامی.