فواق
[فَ / فُ] (ع اِ) میان دو دوشیدن شیر که ساعتی مکانند بچه را تا شیر فروآرند و باز بدوشند. (منتهی الارب). فاصلهء بین دو بار دوشیدن ناقه که در طی آن بچهء شتر را وادار به مکیدن پستان کنند تا دوباره شیر آید و بدوشند. (از اقرب الموارد).