فضل الله

[فَ لُلْ لاه] (اِخ) سمرقندی. او را بواسطهء کثرت دانش درعلم فقه ابوحنیفهء ثانی میگویند و با آنکه اعلم علمای سمرقند بوده، میل به شعر و معما نیز میفرموده و این مطلع از اوست:
قد چون سرو تو جانست مرا بلکه روان
سویم ای سرو روان شو که فدا سازم جان.
و خواجه از جملهء شاگردان سیدشریف است. (از مجالس النفائس تألیف میر علیشیر نوائی ص 201). خواجه فضل الله از شعرای قرن نهم هجری بوده است.