اخلاص
[اِ] (اِخ) (سورهء...) صدودوازدهمین سورهء قرآن، مکیّه و بقولی مدنیه و آن چهار آیت است، پس از تبت و پیش از فَلَق. سورهء قل هواللّه احد :
مدیح او شعرا را چو سوره الاخلاص
سرای او ادبا را چو کعبه الاسلام.فرخی.
چون کودک دبستان اخلاص و فاتحه
دشنام آن سیاهه زن از بر همی کنم.سوزنی.
مدیح او شعرا را چو سوره الاخلاص
سرای او ادبا را چو کعبه الاسلام.فرخی.
چون کودک دبستان اخلاص و فاتحه
دشنام آن سیاهه زن از بر همی کنم.سوزنی.