فسیله

[فَ لَ / لِ] (اِ) گله و رمه و ایلخی اسب و استر و خر باشد و گلهء آهو و گاو را نیز گویند. (برهان) :
تازیان و دوان همی آید
همچو اندر فسیله اسب نهاز.رودکی.
فسیله بدان جایگه داشتی
چنان کوه تا کوه بگذاشتی.فردوسی.
فسیله به بند اندر آورد نیز
نماند ایچ بر کوه و بر دشت چیز.فردوسی.
به چوپان بفرمود تا هرچه بود
فسیله بیارد بکردار دود.فردوسی.
نخواهیم شاه از نژاد پشنگ
فسیله نه خرم بود با پلنگ.اسدی.
فسیله بسی داشتی در گله
به کوه و بیابان بکرده یله.اسدی.
خویشتن در میان فسیله افکند و یک گله در پیش کرد. (چهارمقاله).
ترکیب ها:
-فسیله گاه.؛ فسیله گه. رجوع به این دو مدخل ها در جای شود.
|| به معنی شاخ درخت هم آمده است. (برهان).