فتنه گر
[فِ نَ / نِ گَ] (ص مرکب) آنکه ایجاد فتنه کند. فتنه جو. فتنه انگیز :
چون ز فتنه گران تهی شد جای
پیش خود فتنه را نشاند ز پای.
نظامی.
رجوع به فتنه انگیز شود.
چون ز فتنه گران تهی شد جای
پیش خود فتنه را نشاند ز پای.
نظامی.
رجوع به فتنه انگیز شود.