غیاب
[غَیْ یا] (ع ص) بسیار ناپدیدشونده. بسیار غائب شونده. مبالغهء غائب. (از اقرب الموارد) (المنجد). || (اِ) غیاب الشجر؛ ریشه های درخت. غیاب بتخفیف یاء نیز به همین معنی است. (از اقرب الموارد) (از المنجد). رجوع به غَیاب شود.