غناء
[غَ / غِ] (اِخ) ریگ توده ای است. (منتهی الارب). رمل الغناء بفتح غین در این شعر راعی آمده :
لها غضون و ارادف ینوء بها
رمل الغناء و أعلی متنها رود.
و در شعر ذوالرمه به کسر غین آمده است :
تنطقن من رمل الغناء و علقت
باعناق أدمان الظباء القلائد.
و ابووجزه گوید :
و ما انت أما امّعثمان بعدما
حبا لک من رمل الغناء حدود.
(از معجم البلدان).
لها غضون و ارادف ینوء بها
رمل الغناء و أعلی متنها رود.
و در شعر ذوالرمه به کسر غین آمده است :
تنطقن من رمل الغناء و علقت
باعناق أدمان الظباء القلائد.
و ابووجزه گوید :
و ما انت أما امّعثمان بعدما
حبا لک من رمل الغناء حدود.
(از معجم البلدان).