غلب
[غَ لَ] (ع مص) چیره شدن. (منتهی الارب). غلبه کردن. (تاج المصادر بیهقی). در آیهء شریفهء : «و هم من بعد غلبهم سیغلبون». (قرآن 30/3). غلب از مصادر مفتوحه العین است مانند طلب، فراء گوید: محتمل است که آن «غلبه» باشد که هاء آن به جهت اضافه افتاده است. (از منتهی الارب). || سطبر گردن گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد).