غفه
[غُ / غُفْ فَ / فِ] (اِ) پوستین برهء بسیار نرم. (از برهان قاطع). پوستین بره که به غایت نرم و نیکو باشد. (فرهنگ رشیدی) (آنندراج) (انجمن آرا). پوستین بره بود که به غایت لطیف بود. (فرهنگ جهانگیری). پوستین باشد از پوست برهء جعد. (فرهنگ اسدی) :
روی هریک چون دو هفته گرد ماه
جامه شان غفه سمورینشان کلاه.
رودکی (از فرهنگ اسدی).
روی هریک چون دو هفته گرد ماه
جامه شان غفه سمورینشان کلاه.
رودکی (از فرهنگ اسدی).