غزل سرا

[غَ زَ سَ] (نف مرکب) آنکه غزل سراید. غزلگو. غزلخوان. غزل پرداز :
ماه غزل سرایی مرد ملک ستایم
از تو غزل سرایی از من ملک ستایی.فرخی.
زین روی باغ صف بتان ملک پرست
ز آنروی صف رودزنان غزلسرای.فرخی.
غزل سرای شدم بر شکرلبی گل خند
بنفشه زلفی و نسرین بری صنوبرقد.
سوزنی.
نقل دهن غزلسرایان
ریحانی مغز عطرسایان.نظامی.
نه من بر آن گل عارض غزلسرایم و بس
که عندلیب تو از هر طرف هزارانند.حافظ.
ببود اندرین سرا غزالی غزل سرا
به مو مشک تبتا به قد سرو کشمرا.