غرر

[غَ رَرْ] (ع اِمص) هلاکت. اسم است تغریر را. (اسم مصدر تغریر). (منتهی الارب). در معرض هلاک افتادن. التعریض للهلکه. (از اقرب الموارد). خطر. (منتهی الارب) (تاج العروس). و منه الحدیث: نهی رسول الله (ص) عن بیع الغرر، و آن مانند بیع ماهی در آب و مرغ در هواست، و گفته اند چیزی است که ظاهرش مشتری را گول زند و باطن آن مجهول باشد، و گفته اند آن است که بدون تعهد و ثقت باشد. ازهری گوید: بیع غرر شامل بیوع مجهوله است که خریدار و فروشنده به کنه آن پی نمی برند، تا معلوم شود. (از تاج العروس). بیع غرر یا بیع خطر، و آن مانند بیع ماهی در آب و مرغ در هواست. (منتهی الارب). صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: غرر شرعاً چیزی را گویند که موهم نیستی باشد، کذا فی جامع الرموز فی بیان البیع الفاسد و الباطل، و بیرجندی گوید: آنچه پایان و عاقبتش نامعلوم باشد آن را غرر نامند، و در مغرب گفته است که غرر خطری باشد که وجود و عدمش مشکوک است مانند فروختن ماهی در آب یا مرغ در هوا. (از کشاف اصطلاحات الفنون). بیع خطر. || فریب خوردن. فریفتگی: یقال انا غرر منک؛ ای مغرور :
او نکرد این فهم پس داد از غرر
شمع فانی را به فانی دگر.مولوی (مثنوی).
هر قدم زین آب تازی دورتر
دَودَوان سوی سراب با غَرر.
مولوی (مثنوی چ کلالهء خاور دفتر چهارم ص267).
|| (مص) غره دار گردیدن و سپید گشتن روی. (منتهی الارب). غره دار گردیدن و زیبا شدن روی و سفید شدن چیزی. (از اقرب الموارد). روشنائی. (آنندراج).