غرا
[غُ] (اِ) هر چیز که متصف به سفیدی و روشنی باشد. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). || آفتاب را نیز گویند به سبب روشنائی. (برهان قاطع). آفتاب. (دهار) (ناظم الاطباء). ظاهراً مأخوذ از عربی «غراء» (به فتح اول و تشدید دوم) است(1). رجوع به غراء شود.
(1) - رجوع به حاشیهء برهان قاطع چ معین شود.
(1) - رجوع به حاشیهء برهان قاطع چ معین شود.