آل کرت

[لِ کَ] (اِخ) طبقه ای از ملوک شرق ایران از نژاد غوریان که از 643 تا 791 ه .ق . حکومت رانده اند و پای تخت آنان هرات بود. سرسلسلهء این دودمان شمس الدین محمد دخترزادهء ملک رکن الدین، و او بزمان جدّ خویش رکن الدین یکی از سران سپاه و از مقربین چنگیز بود (643-676)، و پس از او رکن الدین کهین پسر شمس الدین محمد بجای او نشست (677-705)، و بعد از رکن الدین کهین پسر او فخرالدین بمقام پدر رسید (705-706)، چهارمین فرمانروای این سلسله غیاث الدین پسر فخرالدین است (707-729)، و پنجمین آنان شمس الدین محمد (729-730)، ششمین ملک حافظ (730 -732)، و هفتمین این دوده معزالدین حسین است (732-771)، و پس از او پسرش غیاث الدین جای پدر گرفت (771-783)، و او را امیرتیمور گورکان مغلوب کرده و با پسر بماوراءالنهر فرستاد و در آنجا در 787 بامر او بقتل رسیدند و سلسلهء آل کرت منقرض گردید.