عیل

[عَیْ یِ] (ع اِ) زن و فرزند مرد و هرکه در نفقه و مؤونت او باشد. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). اهل بیت مرد که عهده دار آنها باشد و مؤونت آنان را بدهد، از قبیل زن و فرزندان و اتباع. (از اقرب الموارد). مذکر و مؤنث در آن یکسان است. ج، عیال، عَیایل(1)، عاله (اقرب الموارد) (منتهی الارب)، أعیِله، أعوِله. (ناظم الاطباء). || (ص) جستجوکننده و خواهنده، از گرگ و شیر و پلنگ. ج، عَیاییل بر غیرقیاس. (از اقرب الموارد از لسان).
(1) - در منتهی الارب «عیایل» جمع الجمع به حساب آمده است.