عیل
[عَ یَ] (ع اِمص) پیش آوردن حدیث و کلام را بر آن که شنیدن نخواهد و سخن شنیدن از شأن او نیست، گویی که به کسی که میخواهد دست نیافته است و سخن را بر کسی که نمیخواهد عرضه داشته است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و از آن جمله است که گویند: و ان من القول عی؛ یعنی برخی از گفته ها «عیل» باشد. (از اقرب الموارد).