احمد
[اَ مَ] (اِخ) نظام الدین بن ابراهیم بن سلام اللهبن عمادالدین مسعودبن صدرالدین محمد بن غیاث الدین منصور شیرازی حسنی ملقب بسلطان الحکما و سیدالعلماء. او در ایران شهرت عظیم و مکانتی بزرگ داشت. وی را مؤلفات بسیار است از آن جمله اثبات واجب در سه نسخه کبیر و صغیر و متوسط. وفات او در 1015 ه . ق. و برادرش امیر نصیرالدین در 1023 درگذشته است. و آندو برادر را بشریف رضی و مرتضی تشبیه میکردند. (خلاصه الاثر).