عیاش

[عَیْ یا] (ع ص) بسیار زیست کننده و نیکوحال. (ناظم الاطباء). صیغهء مبالغه است از «عیش»، یعنی دارای حیات گشتن. || فروشندهء «عیش» یعنی نان. (از اقرب الموارد). || (از ع، ص) خوب زندگانی کننده. (آنندراج) (غیاث اللغات). بسیار خوشگذران و کسی که بیشتر زندگانی خود را در خوشی و خرمی گذراند و مشغول لهو و لعب باشد و از امور عالم بی خبر و بی بهره بود. (ناظم الاطباء). || شهوت پرست و فاسق و فاجر و ماژپرست.