عی
[عی ی](1) (ع مص) بسته شدن بر کسی سخن و بیان کردن نتوانستن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). درمانده شدن در سخن. (غیاث اللغات). تنگ آمدن در سخن. (از اقرب الموارد).
(1) - در منتهی الارب این مصدر به فتح اول [ عَی ی ] ضبط شده است، اما در اقرب الموارد به کسر آن آمده است.
(1) - در منتهی الارب این مصدر به فتح اول [ عَی ی ] ضبط شده است، اما در اقرب الموارد به کسر آن آمده است.