عی

[عَی ی] (ع مص) بمعنی عُواء است در همهء معانی. رجوع به عُواء و اقرب الموارد و منتهی الارب شود. عَوّه. عَویه. || درماندن در کار، یا به مراد خود راه نیافتن و استواریش را نتوانستن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). درماندگی در کاری. (غیاث اللغات). نیافتن راه مطلوب خود و یا عاجز گشتن از آن و محکم کردن آن نتوانستن. (از اقرب الموارد). || ندانستن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). ندانستن و جاهل بودن نسبت به کاری. (از اقرب الموارد). عَیاء. رجوع به عیاء شود.