عمایت

[عَ یَ] (ع اِمص) عمایه. گمراهی و ضلالت. (ناظم الاطباء) (از لسان العرب). || ستیهیدگی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). غوایت و لجاج در باطل. (از لسان العرب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). لجاجت. نافرمانی. عَماءه. عَمیّه. عمّیّه. رجوع به عماءه و عمیه شود : ابوعلی هم بر آن غوایت و عمایت مصرّ و مستمر. (ترجمهء تاریخ یمینی ص 120). || (اِ) بقیهء تاریکی شب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از تاج العروس). تاریکی صبحگاهی. (از لسان العرب). عمایه الصبح؛ بقیهء تاریکی از شب پیش از آن. (از متن اللغه). || قطعه ابر متراکم. (از لسان العرب) (از متن اللغه). عَماءه. عَماه. رجوع به عماءه و عماه شود.