احمد

[اَ مَ] (اِخ) (بک) الحسینی (1271 - 1332 ه . ق.) شهاب الدین احمدبن احمدبن یوسف الحسینی الشافعی. او را سوای کتب مطبوعه تصنیفی جلیل است در 24 مجلد که به دارالکتب المصریه سپرده است و آن موسوم به رشدالانام لبرء ام الامام و هو شرح علی قسم العبادات من کتاب الاُم الامام الشافعی. و او راست: اعلام الباحث بقبح أم الخبائث أقام فیه الادله العلمیه علی ضرر المسکرات والادله الکتابیه من الکتاب و السنه علی تحریمها. طبع مصر بسال 1327 ه . ق. و بهجه المشتاق فی بیان حکم زکاه اَموال الاوراق. بحث فیه عن الاوراق المستعمله فی المعامله المسماه باوراق البانک نوت و عن حکم الزکاه فیها. طبع مطبعهء کردستان سال 1329 ه . ق. و البیان فی بسال أصل تکوین الانسان ذکر فیه کلام الاطباء فی بیان کیفیه التناسل. طبع مطبعهء کردستان سال 1328 ه . ق. و تبیان التعلیم فی حکم غیرالمبدؤ ببسم الله الرحمن الرحیم. طبع مطبعهء المیمنیه سال 1327 ه . ق. و تحفه الرأی السدید الاحمد لضیاء التقلید و المجتهد. و رساله فی الاصول طبع مطبعهء کردستان در سال 1326 ه . ق. و الدره فی بیان حکم الجره و حکم القی و المره (فقه شافعی) طبع مصر به سال 1331 ه . ق. و دفع الخیالات فی رد ما جاء علی القول الوضاح من المفتریات و بهامشه القول الوضاح فی ان الاکل من الاضحیه المعینه بالجعل منه سنه و منه مباح. طبع مطبعهء دارالکتب سال 1331ه . ق. و دلیل المسافر فی بیان ما اختص هو به من العباده صلوهً و صوماً و ما یتعلق بذالک و بهشامه القول الفصل فی قیام الفرع مقام الاصل. طبع مطبعهء بولاق به سال 1319 ه . ق. والقول الفصل فی قیام الفرع مقام الاصل مطبوع مصر به سال 1315 ه . ق. و بهامش آن دلیل المسافر است و الوضاح من أن الاکل فی الاضحیه المعینه بالجعل منه سنه و منه مباحُ و بهامش آن دفع الخیالات طبع بولاق به سال 1322 ه . ق./ 1893 م. و کشف الستار عن حکم صلاه القابض علی المستجمر بالاحجار (فقه شافعی). طبع مطبعهء کردستان به سال 1326 ه . ق. و نهایه الاحکام فی بیان ماللنیه من الاحکام (فقه شافعی) طبع بولاق به سال 1320 ه . ق. (معجم المطبوعات).