احمد
[اَ مَ] (اِخ) اخسیکتی. نسب او چنین است: شیخ ابورشا احمدبن محمد بن قاسم بن احمدبن خدیو الاخسیکتی، ملقب بذوالفضائل. صاحب بغیه بنقل از یاقوت آرد که: وی ادیبی فاضل و بارع و در نحو و لغت و نظم و نثر ماهر بود و بسیاری از فضلاء خراسان از او علم آموختند. وی از ابوالمظفر السمعانی سماع دارد و او راست زواید شرح سقط الزند و التاریخ. و کتاب فی قولهم کذب علیک کذا و نیز او را ردودی است بر جماعتی از قدماء فضلا و منافراتی با فحول کبراء. مولد وی در حدود سال 420 ه .ق . و وفات وی به مرو فجأهً به سال 526. (روضات ص71). رجوع به احمدبن محمد بن قاسم شود.