علی
[عَ لی ی] (ع ص) بلند. (منتهی الارب) (از لسان العرب) (تاج العروس) (اقرب الموارد). بلندبرآمده و درشت. || بزرگ و بلندقدر و شریف. (منتهی الارب). شریف. (لسان العرب). شریف و بزرگ. (از اقرب الموارد). || آنکه بالاتر از او چیزی نیست. (از لسان العرب) (از متن اللغه). بزرگوار و برتر از همهء خلق. (مهذب الاسماء). || توانا و کلان. (منتهی الارب). سخت و صلب. (از لسان العرب). سخت و قوی. (از اقرب الموارد). سخت و قوی و صلب. (از متن اللغه). || کسی که در مقابل زنان نرم باشد. (از لسان العرب) (تاج العروس) (ذیل اقرب الموارد). || (اِخ) نامی از نامهای خدای تعالی. (مهذب الاسماء). از اسماء حسنی است. (از اقرب الموارد) :
این علی را از نژاد بوعلی اندر جهان
نیست همتای تو فرزندی فوالله العلی.
سوزنی.
ج، عِلْیه (منتهی الارب) (لسان العرب) (اقرب الموارد)، عَلیّون، عَلیّین. (از اقرب الموارد).
این علی را از نژاد بوعلی اندر جهان
نیست همتای تو فرزندی فوالله العلی.
سوزنی.
ج، عِلْیه (منتهی الارب) (لسان العرب) (اقرب الموارد)، عَلیّون، عَلیّین. (از اقرب الموارد).