عقیل

[عُ قَ] (اِخ) ابن کعب بن ربیعه بن عامربن صعصعه، از عدنان. جدی است جاهلی. و برخی از فرزندان او امارت کوفه و شهرهای فرات را داشتند و بر موصل نیز دست یافتند. و چون سلجوقیان این شهرها را تسخیر کردند آنان به بحرین که زادگاه اصلی آنان بود، کوچ کردند. قبیلهء بنی ربیعه بن عقیل که از قبایل توانای جاهلیت بود، از این نسل بشمار می آیند. توبه بن الحمیر و مجنون لیلی الاخیلیه از شاعران این قبیله اند، و بشاربن برد شاعر از موالی ایشان است. (از الاعلام زرکلی) (از فرهنگ فارسی معین). و رجوع به مآخذ ذیل شود: ابن خلدون ج 4 ص 254، نهایه الارب قلقشندی، ابن خلکان ج2 ص 114، الذریعه ج1 ص 324، الرجل نجاشی.