عفا

[عَ] (ع اِ) زمین و شهر غفل که در وی پی کسی نیامده باشد. (منتهی الارب). شهری که اثری از ملک برای کسی در آن نباشد. (از اقرب الموارد). زمینی که کسی در آن نرفته و آثار آبادی در وی نبود. (ناظم الاطباء). || خرکره. (منتهی الارب). بچهء حمیر را نامند و گفته اند یرنعام است. (فهرست مخزن الادویه). ولد حمار. و آن را به کسر اول نیز خوانده اند. (از اقرب الموارد).
- ابوالعفا؛ کنیهء خر. (ناظم الاطباء). و رجوع به ابوالعفاء در ترکیبات عفاء شود.