احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن یعقوب بن یوسف اصفهانی، مکنی به ابوجعفر محدث و معروف به برزویه. خطیب وفات او را به سال 354 ه .ق . بروزگار مطیع عباسی گفته است و او را غلام نفطویه نیز نامند. و او از ابوخلیفه بن الفضل بن الحباب و محمد بن عباس یزید و جز آن دو نحو فراگرفته. او از عمر بن ایوب السقطی و از او ابوالحسن بن شاذان روایت کند. (معجم الادباء ج2 ص156) (روضات الجنات ص59 در ذیل ترجمهء احمدبن سعد ابوالحسن الکاتب). و کلمهء برزویه در معجم بصورت مضبوط فوق است و در بعض کتب و ازجمله در قاموس فیروزآبادی در مادهء بزر بَزْرُوَیْه آمده است.