عطاء
[عِ] (ع مص) عطا نمودن. (از منتهی الارب). چیزی را به کسی دادن. (از اقرب الموارد). || ورزیدن جهت اهل و دادن آنچه خواستهء آنها باشد و همدیگر گرفتن. (از منتهی الارب) (آنندراج). عاطی الصبی أهله؛ آن جوان برای خانوادهء خود کار کرد و آنچه خواسته بودند برای آنها بیاورد. (از اقرب الموارد). معاطاه. رجوع به معاطاه شود.