احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن نعمه، مکنی به ابوالعباس. محدث و فقیهی بمائهء هفتم هجری. او در حدیث شاگرد سخاوی و ابن صلاح و در فقه تلمیذ ابن عبدالسلام بود و به دمشق میزیست و منصب خطابه و تدریس داشت. او راست کتابی در اصول. وفات وی بسال 694 ه .ق . بود.