عشوه گر
[عِشْ وَ / وِ گَ] (ص مرکب) آنکه عشوه بکار برد. عشوه کار. عشوه ساز. (فرهنگ فارسی معین). شوخ چشم و دلفریب و دارای ناز و کرشمه. (ناظم الاطباء). زراق :
بالابلند عشوه گر نقش باز من
کوتاه کرد قصهء زهد دراز من.حافظ.
بالابلند عشوه گر نقش باز من
کوتاه کرد قصهء زهد دراز من.حافظ.