احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن موسی بن علی، مشهور به ابن الوکیل و ملقب بشهاب الدین. او از طبقهء کرمانی و ضیاء قرمی است و نزد این دو شاگردی کرده است. و نحو از ابن عبدالمعطی فراگرفته است و او را حلقهء اشتغالی بمسجدالحرام بوده است. او راست: شرح الملحه المعنیه و اللمحه المغنیه تألیف امام موفق الدین ابوالقاسم عیسی بن عبدالعزیزبن عیسی بن عبدالواحدبن سلیمان اللخمی الاسکندرانی المقری النحوی، و هم نظم مختصر آن کتاب. و اختصار مهمات اسنوی. وفات او بصفر سال 791 ه .ق . بوده است. رجوع بروضات الجنات ص 84 س 14 شود.