آل اخشید

[لِ اِ] (اِخ) خانواده ای از امرای ایرانی نژاد که از سال 323 تا 358 ه .ق . در مصر و شام و دمشق و حرمین به استقلال فرمانروا بوده اند. سرسلسلهء آنان محمد بن طغج معروف به اخشید و آخریشنان ابوالفوارس احمدبن علی و عدهء آنان پنج تن: محمد اخشیدبن طغج (323 - 334)، ابوالقاسم انوجور (به معنی محمود. ابن خلکان) ابن اخشید (334 - 349)، ابوالحسن علی بن اخشید (349 - 355)، ابوالمسک کافور (از خادمان یعنی خواجه سرایان) (355 - 357)، ابوالفوارس احمدبن علی (357 - 358). اخشید عنوان رسمی و عام امرای فرغانه است که این دوده نیز از آن خاندان بوده اند. و فاطمیان مصر این سلسله را منقرض کردند.