عرضه

[عُ ضَ] (ع اِ) آهنگ. || قوت. (منتهی الارب). || همت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || بندی است در کشتی گیری گویند: له عرضه یصرع بها الناس؛ بندی بلد است که مردم را بر زمین میزند. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). حیله ای است در مصارعت و کشتی. (از اقرب الموارد). حیله. (آنندراج) (غیاث اللغات). || هو عرضه له؛ أی مقرن له. (منتهی الارب)، یعنی او حریف است بر او و بر وی چیره است. (از ناظم الاطباء). || فلان عرضه للزوج؛ یعنی فلان زن بر شوی خود چیره است. (از اقرب الموارد). || ناقه عرضه للحجاره؛ یعنی قوی و توانا است بر وی. (از منتهی الارب). (از اقرب الموارد). || هو عرضه لذاک؛ أی یعترض له دون غیره، أی مقرن له قوی علیه. (منتهی الارب). یعنی حریف اوست و بروی چیره است. (از اقرب الموارد). یعنی او توانای بر او می باشد و بجز خودش کسی متعرض وی نمیگردد. (ناظم الاطباء). || هو عرضه للناس؛ یعنی مردم پیوسته بدگوئی او میکنند. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || جعلته عرضه لکذا؛ یعنی آماده و برپا کردم آنرا برای کاری. (منتهی الارب). یعنی نصب کردم و برپاداشتم آنرا برای وی. (از اقرب الموارد). || لاتجعلوا الله عرضه لایمانکم (قرآن 2/224)؛ یعنی مانع و معترض بین شما و بین آنچه شما را به خداوند نزدیک میکند که نیکی و تقوی کنید. یا بمعنی اعتراض و روی آوردن است. یعنی روی میاورید به سوگند و یمین در هر ساعتی تا نیکی و تقوی نکنید و افزودن مسازید سوگند را در حق و باطل. (از منتهی الارب). آنچه پیش کاری درآید و مانع شود. (ترجمان القرآن جرجانی). بهانه. (زمخشری). دست آویز. || سازگار. (ترجمان القرآن جرجانی). || (از ع، اِمص) قدرت. قوت. توانایی. تسلط. (فرهنگ فارسی معین) (از ناظم الاطباء).
-باعرضه؛ دارای تسلط و تشخص. (ناظم الاطباء).
-بی عرضه؛ بی تشخص. زبون. پست. فرومایه. (ناظم الاطباء).
-کم عرضه؛ کم لیافت. دارای قابلیت و لیاقت اندک.