احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد معصوم (سید)بن نصیرالدین بن ابراهیم، پدر سید علیخان صاحب تصانیف معروفه. مردی ادیب و فاضل بود. مولد او بطائف از بلاد حجاز بسال 1027 ه .ق . و در 1055 باستدعای شاهنشاه عبدالله بن محمد قطب شاه حیدرآباد عازم آن شهر شد و پادشاه دختر خود بوی داد و پس از فوت شاه میرزا ابوالحسن مردی ایرانی که از مقربین شاه بود بر ملک دست یافت و صاحب ترجمه را که نیز داعیهء سلطنت داشت دستگیر و زندانی کرد تا در 1086 بحیدرآباد درگذشت. اشعار او بزبان عربی در سلافه و خلاصه الاثر مذکور است.