عدوی
[عَ دَ وی ی] (ع اِ) گیاه صیفی که بعد از گذشتن بهار روید. (از قطرالمحیط). عدویه. (از منتهی الارب). || درختهای کوچک که شتر خورد. (قطرالمحیط). عدویه. (منتهی الارب). || گوسفند کوچک چهل روزه. (قطرالمحیط). عدویه. (منتهی الارب).