عدوی
[ع دْ وا] (ع اِمص) سرایت بیماری و تجاوز آن از صاحب خود به دیگری و منه الحدیث: لاعدوی و لاطیره. (منتهی الارب) (آنندراج). || یاری گری، اسم اسب اعداء را. (از منتهی الارب) (آنندراج). || خواستن از حاکم که رفع ظلم کند. خواستن از حاکم که انتقام گیرد از ستمکار. (از اقرب الموارد).