احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد الزبیری. نسب او چنین است: احمدبن محمد بن محمد بن محمد بن عطاءاللهبن عوض الاسکندرانی الزبیری قاضی، ملقب بناصرالدین. ابن حجر دربارهء او گوید: او بر اقران خویش در عربیت فائق بود و تولیت قضاء شهر خویش داشت، سپس بقاهره شد و فضائل او در آنجا آشکار گردید و تولیت قضاء مالکیه بدو دادند و او باکمال دانش و نزاهت بدان کار قیام کرد و بدرالدین دمامینی نیابت او کرد و دربارهء او گوید:
و اجاد فکرک فی بحار علومه
سیحا لانک من بنی العوام.
و گوید: کان عاقلاً متودداً موسعاً علیه فی المال سلیم الصدر طاهرالذیل قلیل الکلام لم یؤاخذ احداً بقول و لافعل و عاشر الناس بجمیل فاحبوه. و او راست: شرح تسهیل و مختصر ابن حاجب و در رمضان سال 810 ه .ق . درگذشت. (روضات ص 87 س 10).