عبیدالله
[عُ بَ دُلْ لاه] (اِخ) ابن عبدالله بن طاهربن الحسین الخزاعی. امیر و از ادبا و شعراء بود. وی ولایت شرطهء بغداد را یافت و به سال 223 ه . ق. به بغداد متولد شد و در 300 ه . ق. بدانجا درگذشت و معتضد عباسی او را گرامی میداشت. وی در هندسه و موسیقی بارع بود و ترسل نیکو داشت او را تصانیفی است، از جمله الاشاره فی اخبار الشعرا و السیاسه الملوکیه. البراعه و الفصاحه. و او را مراسلات است با ابن معتز که آن را در کتابی فراهم آورده است. (از الاعلام زرکلی).