عبیدالله
[عُ بَ دُلْ لاه] (اِخ) ابن سری بن الحکم. امیر مصر بود. به سال 206 ه . ق. سپاهیان با وی بیعت کردند و مأمون عباسی او را به امارت آنجا بداشت. سپس پاره ای از ولایت مصر را به خالدبن یزید شیبانی سپرد عبیدالله او را نپذیرفت و با او نبرد کرد فتنه برخاست و به شکست خالد منتهی شد سپس عبدالله طاهر از طرف مأمون بشام برفت و به مصر شد. عبیدالله مدتی برابر او بایستاد. تا آنکه به سال 211 امان نامهء مأمون بدو رسید به صلح با ابن طاهر و چون آن دو با یکدیگر ملاقات کردند. طاهر عبیدالله را خلعت پوشاند و او را فرمود تا نزد مأمون شود. عبیدالله از مصر بیرون شد و مدتی در عراق بماند و به سال 251 ه . ق. بسر من رأی درگذشت. (از الاعلام زرکلی).