عبده

[عَ بَ دَ] (ع ص، اِ) جِ عابد. || (اِمص) توانایی. (منتهی الارب). قوت. (اقرب الموارد). ناقه ذات عبده؛ أی قوی شدیده. (اقرب الموارد). || فربهی. (منتهی الارب). || بقاء. زندگانی. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). || (اِ) سنگ خوش بوی. (منتهی الارب). صلاءه الطیب. (اقرب الموارد). || عار و ننگ. (منتهی الارب). اَنفه. (اقرب الموارد). || مغضوب علیه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || (اِمص) خشم و غضب. || نفرت. || جرب و گری شتران. || ستبری پارچه. || حرص و آز. || پشیمانی. || ملامت. (ناظم الاطباء).