عبدالله
[عَ دُلْ لاه] (اِخ) ابن محمد بن یوسف زوزنی. مردی ادیب و از شعراء ظرفاء بود. پادشاهان خراسان او را جهت ندیمی خویش و تربیت و تعلیم فرزندانشان برگزیدند. وی مردی بسیار بذله گو و حاضرجواب و کوتاه قامت بود و قیافه ای مضحک داشت. سال 431 ه . ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی).