عبدالله

[عَ دُلْ لاه] (اِخ) ابن محمد بن علی بن عباس، مکنی به ابوجعفر و معروف به منصور. وی دومین خلیفهء عباسی و نخستین کس از ملوک عرب است که به علوم توجه کرد. وی عارف به فقه و ادب بود و در فلسفه و علم فلک تقدمی داشت و به علما محبت میکرد و پس از مرگ برادرش سفاح به سال 136 ه . ق. به خلافت رسید. شهر بغداد را به سال 145 ه . ق. او بنا کرد. در زمان او اعراب به علوم یونان و ایران توجه کردند. در عهد او محمد بن ابراهیم فزاری نخستین اسطرلاب را ساخت. منصور از لهو و لعب گریزان و مردی جدی و متفکر بود. توقیعات او در کمال بلاغت است. به سال 95 ه . ق. متولد شد. و در 158 ه . ق. به بئر میمون در مکه درگذشت. وی مدت 12 سال خلافت کرد. رجوع به آل عباس شود. (از الاعلام زرکلی).