عبدالله
[عَ دُلْ لاه] (اِخ) ابن محمد بن عبدالله بن عاصم الانصاری. از بنی ضبیعه و شاعری هجاگوی و از طبقهء جمیل بن معمر و نصیب بود و معاصر جریر و فرزدق و از مردم مدینه بود. ولیدبن عبدالملک او را به یمن تبعید کرد. حماد راویه او را در نسیب بر شعرای زمان وی مقدم میداشت عبدالله بخاطر تنگی گوشهء چشمش به احوص ملقب شد. وی به سال 105 ه . ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی).