عبدالله
[عَ دُلْ لاه] (اِخ) ابن عبیدالله، مکنی به ابوالسری و ملقب به ابن الدمینه. از بنی عامربن تیم الله از خثعم است و دمینه مادر او است. وی شاعری بدوی است بیشتر اشعارش غزل و نسیب و فخر است. او را دیوان شعری است. وی در حدود سال 140 ه . ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی).