عبدالله
[عَ دُلْ لاه] (اِخ) ابن عبدالرحمان بن معاویه بن هشام الاموی البلنسی. بعد از مرگ پدر خود زمام کار اندلس را بدست گرفت و سپس به سال 171 ه . ق. برادر وی هشام که ولایت عدن داشت از مارده بیامد. عبدالله با وی بیعت کرد هشام به سال 180 ه . ق. درگذشت و فرزند او حکم ولایت یافت عبدالله به قصبهء بلنسیه رفت و بر حکم عاصی شد، آنگاه به اطاعت او درآمد چون حکم فرزند عبدالرحمان را ولایت عهد ساخت عبدالله لشکری فراهم کرد تا بر او خروج کند، لیکن بیمار شد و فلج گشت و لشکر او پراکنده شدند و عبدالله در 208 ه . ق. در بلنسیه درگذشت. (از الاعلام زرکلی).