احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن یزدادبن رستم طبری نحوی، مکنی به ابوجعفر. وی به بغداد سکونت گزید و خطیب گوید، او به بغداد از نصیربن یوسف و هاشم بن عبدالعزیز دو صاحب علی بن حمزهء کسائی باسناد خود از عبدالله مسعود روایت کرد که او گفت: من قراآت را شنیدم و آنان را نزدیک بیکدیگر یافتم شما در قرائت بهر یک از قراآت که خواهید توانید خواندن چه اختلاف آنان چنان است که کسی گوید هلم و دیگری گوید تعال. و عمر بن محمد بن سیف کاتب نیز گوید: این روایت از ابن رستم به سال 304 ه .ق . شنیدم. و محمد بن اسحاق الندیم گوید: از کتب ابن رستم است: کتاب غریب القرآن. کتاب المقصور والممدود. کتاب المذکر و المؤنث. کتاب صوره الهمز. کتاب التصریف. کتاب النحو. و در کتاب الغایهء ابوبکربن مهران نیشابوری که در قراآت کرده است خواندم که گوید: قرائت کردم نزد ابوعیسی بکاربن احمد المقری و او گفت: قرائت کردم نزد ابوجعفر احمدبن محمد بن رستم طبرانی [ کذا ] و او مؤدَّب خانهء وزیر ابن الفرات بود و ما با وسائل و تدبیرها و شفیعان بخدمت این مرد که بصیر بعربیت و حاذق در نحو بود رسیدیم و او قرائت کرد نزد نصیربن یوسف ابوالمنذر نحوی صاحب کسائی و او قرائت کرده بود نزد کسائی. (معجم الادباء ص 60).