عبدالله
[عَ دُلْ لاه] (اِخ) ابن حشرج بن اشهب بن ورد. والی و از بزرگان و شعرای قیس است. در زمان عبدالملک بن مروان ولایت بیشتر شهرهای خراسان و پاره ای از شهرهای فارس و کرمان را یافت. وی محمد بن مروان را مدح گفت صاحب اغانی قصیده ای از او نقل کرده است. در حدود سال 90 ه . ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی).