عبدالله

[عَ دُلْ لاه] (اِخ) ابن حسین تستری. ساکن اصفهان و صاحب مدرسهء نقش جهان اصفهان است. وی یکی از علما و مجتهدان و مردی صالح و پرهیزکار بود. اصلش از شهر تُستر (شوشتر) است. به نجف رفت و مدتی نزد مقدس اردبیلی تلمذ کرد سپس به اصفهان رفت و مدتی در آنجا ماند هم آنگاه به مشهد رفت. در آن جا شاه عباس وی را ملاقات کرد و مجدداً به اصفهان بازگشت. وی در بسیاری از کارها از جمله موقوفات چهارده معصوم و بناء مدرسهء نقش جهان و مدرسهء شیخ لطف الله راهنمای شاه بود. وی را تألیفاتی است از جمله، التتیمم لشرح الشیخ نورالدین علی قواعد در هفت مجلد. به سال 1021 ه . ق. به اصفهان درگذشت. (از روضات الجنات صص 365 - 368).