احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن هالهء مقری، مکنی به ابوالعباس. یکی از فضلاء قراء شاگرد ابوعلی الحداد و ابوالعز الواسطی است و مردم بسیار نزد او قرآن درست کردند و او از حافظ اسماعیل بن محمد بن فضل و غانم بن ابی نصر البرجی و جز آن دو سماع کثیر دارد. وفات او پس از بازگشت از زیارت خانه بحلّه زیدیه بسال 535 ه .ق . بود. (معجم البلدان، در کلمهء رنان قریه ای باصفهان).